تو سفر اربعین امسال یچیزی خیلی زیاد زننده بود،اون هم برای ما شیعه ها.
سر صف غذا،صف ویزا،صف زیارت،صف سرویسای بهداشتی،خلاصه هرچیزی که ادمی رو کمی به انتظار و صبر وا میداره دعوا بود.وای ازون صحنه ای که میبینی دو طرف دعوا همشهری خودت باشنبه ظاهر شعار وحدت میدیم و دم از فرج میزنیم،اما خدا میدونه فقط که باطنا چجور مسلمونایی هستیم.کاش بفهمیم زیارت اون عده که بیشتر مردم رو هل و هول میکنن و بوسه های بیشتری به ضریح میزنن مشکل داره،نه که بهشت رفتنتشون تضمین میشه با این کار،کاش معرفت حسینی پیدا کنیم،خودم،خودم،خودم اول.کاش بفهمیم که همقدم با امام زمانمونیم تو این مسیر.اما غافل از صاحب این زمان
منبع
درباره این سایت